"..chciałabym tylko nadzieję ocalić...

ile jest warta moja nadzieja?

tyle co okruchy szkiełek na plaży rozrzuconych

zawiedziona kaleczy dłonie i stopy

długo nie spełniana ma oszlifowane czasem brzegi

sprzeczna z rozumiem

rozdmuchiwana wolą mimo woli

delikatnym chuchnięciem

byle żar całkiem nie zgasł

warta bycia warunkiem istnienia

 potępiona przez cel pali się drogą cierniami usłaną

złowrogie szepty kaleczą uszy

moje

i mojej nadziei

jak pasożyt towarzyszka wędrówki do przyszłości

żywi się łatwowiernością i słabością serca

 do piekieł poprowadzi lecz nie zważam na to

zaślepiona wiarą pozwolę jej się okaleczyć

oślepić

pogrążyć

wkrótce.. ale jeszcze nie teraz