Boże...

Boże, czy na prawdę wyrzygasz mnie za letniość?

za pustostan wiary momentujący?

 Wierzę w ciebie jak w miłość

i wiem, nigdy was nie poznam

Nie jestem godna żadnego

Zdążyłam upaść zbyt nisko

Zbyt wysoko

jesteście by schylić dumę i tknąć myślą grzesznicę bez żalu

Przestałam wyciągać ręce

Zdrętwiała mi ufność

nie wiem kiedy

Kopnij mnie więc bym mogła znienawidzić twoje istnienie

by nie szczypała mnie szyderczo nadzieja