Blog po prostu o moim życiu. Nie wybitnym, nie szczególnym, niezbyt ciekawym. Piszę bo lubię się zwierzać, bo chcę kiedyś zająć się pisaniem, a ćwiczenie czyni mistrza. Sami się przekonajcie jak wyglądają zwykłe i niezwykłe dni zamojskiej 17latki
jak ja nie mogę się doczekać weekendu ...... szlag mnie juz trafia na myśl o pójściu jutro do tej szkoły. Jeszcze polski przeżyję, angielski tez, jak najbardzije, to spotkanie oko w oko pana PO jest największą karą. Jego wygłaszane z namaszczeniem wykłady, te pauzy na zastanowienie, przykłady sprzed kilku lat... eh.. i wieczne pretensje. Normalnie jakby słyszała własnego ojca :ajjć i jeszcze historia.. ja chcę do wakacji :( do słoneczka pieszczącego bezwstydne ciała na brudnej plaży. Do duszącego kurzu na ulicach, do zeźlonych z gorąca ludzi, to trzydziestu stopni grzęznących w gardle, do mieciutkiego asfaltu w kolorze zimowych snów. Tęsknie za wachlowaniem się na dusznej poczcie. Za bieganiem po łakach, upadaniem na trawę, na polce kwiaty na ziemię i wstawaniem z bolącym śmiechem. Za promieniami mieniącymi się w gładkich włosach i czerwoną buzią ze zmęczenia. Tęsknię i prześpię tą zimę. Tak prześpię ją, jedyne wyjscie dla latoholika.